Sześć niezwykłych wieczorów – formacja dla bardziej spragnionych
„Jeśli nie masz studni pełnej wody, to jak możesz się łudzić, że dasz ludziom się napić?” – pyta retorycznie ojciec Innocenzo Gargano. Mamy w naszej wspólnocie czas służby i bardzo potrzebujemy także czasu napełniania studni. Dlatego przez sześć wieczorów będziemy uczyć się modlitwy Słowem Bożym: lectio divina.
Lectio divina to jedna z najstarszych praktyk, pochodząca jeszcze z czasów Ojców Pustyni i baza wszystkich duchowości, które istnieją w Kościele. Jej podstawą jest najbardziej fundamentalna rzecz w naszej wierze: Pismo Święte. W zasadzie większość metod modlitewnych można do niej sprowadzić i w większości ruchów formacyjnych taki model się pojawia. To „pobożne czytanie”, przez wieki chrześcijaństwa, nabierało w Kościele bogactwa. Proponuje ono drogę duchowego wzrastania w codzienności. Jest to droga bardzo prosta i możliwa dla wszystkich: czytaj – rozważaj – módl się – wprowadzaj w życie to, czym nasyciło Cię Słowo Boże.
Do źródła poprowadzą nas konferencje naszego przyjaciela – ks. Krzysztofa Wonsa, dyrektora Centrum Formacji Duchowej Salwatorianów w Krakowie.
Zapraszamy do tego cyklu formacyjnego każdego z Was – także tych, którzy nie uczestniczą w spotkaniach grup domowych naszej wspólnoty, a mają większe pragnienia.
Terminy spotkań:
23 stycznia, godz. 18.30 (Dom z Duszą) – Lectio divina – Droga do zjednoczenia z Jezusem
30 stycznia: godz. 18.30 (Dom z Duszą) – Lectio: Czytanie Słowa z wiarą i miłością
13 lutego: godz. 18.30 (Dom z Duszą) – Meditatio: Nasycanie umysłu tajemnicą Słowa
20 lutego: godz. 18.30 (Dom z Duszą) – Oratio: Modlitwa Słowem w sercu
27 lutego: godz. 18.30 (Dom z Duszą) – Contemplatio: Miłosne trwanie w Słowie. Modlitwa obecności
5 marca godz. 18.00 (Dom z Duszą i kościół szkolny) – „Słuchajcie…”. Lectio divina na temat Mk 4,1-20
„O, gdybyś znała dar Boży!” – powiedział Jezus do Samarytanki. Cud modlitwy objawia się właśnie tam, przy studni, do której przychodzimy szukać naszej wody: tam Chrystus wychodzi na spotkanie każdej ludzkiej istoty; On pierwszy nas szuka i to On prosi, by dać Mu pić. Jezus odczuwa pragnienie, Jego prośba pochodzi z głębokości Boga, który nas pragnie. Modlitwa – czy zdajemy sobie z tego sprawę czy nie – jest spotkaniem Bożego i naszego pragnienia. Bóg pragnie, abyśmy Go pragnęli. „Prosiłabyś Go wówczas, a dałby ci wody żywej” – nasza modlitwa błagalna jest – w sposób paradoksalny – odpowiedzią. Jest odpowiedzią na skargę Boga żywego: „Opuścili Mnie, źródło żywej wody, żeby wykopać sobie cysterny popękane”. Modlitwa jest odpowiedzią miłości na pragnienie Jedynego Syna